in 1815 wordt Willem I, nadat de Franse bezetters zijn teruggedrongen, tot koning gekroond van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden (België). De beide landen worden samengevoegd via het Congres van Wenen, waar het Europa na Napoleon wordt hervormd. Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden wordt gesticht als buffer tussen Frankrijk en Duitsland.

Na15 jaar heerst er bij het Belgische volk veel onvrede. Het katholieke zuiden is niet blij met een Protestantse koning. De Franstalige edelen storen zich eraan dat de regering Nederlands spreekt en de liberalen vinden dat de Koning te machtig is. Hij bemoeit zich met teveel zaken, vinden ze. Ondertussen wordt de anti-Oranje stemming aangewakkerd door Franse provocateurs.

Als in de zomer van 1830 in Frankrijk Koning Karel X succesvol wordt afgezet, zien de Belgen hun kans schoon en komen in opstand. Opvallend is dat de opstand begint uit onvrede over Koning Willem I. Deze koning ziet de opstand echter als poging van de Belgen om zich van de Noordelijke Nederlanden af te scheiden. Hij probeert hen door middel van het leger in bedwang te houden. Na verloop van tijd splitst het leger zich echter ook. De zuidelijke militairen deserteren massaal. Door deze nederlaag van het leger ziet België zichzelf als onafhankelijk en stelt het een nieuwe koning aan: Leopold van Saksen-Coburg

TIENDAAGSE VELDTOCHT

In 1831 rukt het Nederlandse leger opnieuw op tot Brussel (de tiendaagse veldtocht) om zo de opstand alsnog de kop in te drukken. Deze keer worden zij echter teruggedrongen door de Franse koning, wiens dochter verloofd is met koning Leopold.

Ondertussen wordt de onafhankelijkheid van België internationaal aanvaard. Daarom wordt in 1832 het verdrag van Londen gemaakt, dat die onafhankelijkheid erkent. Koning Willem I tekent dat verdrag echter pas in 1839. België wordt onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden dat wordt omgedoopt tot Koninkrijk der Nederlanden